kayseri - Batumi

Kayseri - Batumi

Na de lange treinrit van Istanbull naar Kayseri hebben we gelijk in de buurt van het station een hotel geboekt, zodat we zonder rugzak verder naar de stad konden gaan. Kayseri is bekend om zijn pastirma (gedroogd vlees), en zijn salami voor de rest is het niet een hele bijzonder stad, maar wel een goed uitgangspunt voor een bezoek aan 1 van de vele bezienswaardigheden die Capadocie te bieden heeft. Capadocie staat bekend om zijn rotsformaties die duizenden jaren geleden door verschillende vulkaanuitbarstingen zijn ontstaan. In de spleten (tufsteen )van deze verschillende rotsformaties hebben de mensen vroeger huizen en kerken uitgegraven, er zijn nu nog complete ondergrondse steden. Nadat we In Görome een openluchtmuseum (met 30 uitgehakte kerken!) bezocht hadden zijn we naar Nevishir gereden. Hebben daar wat rond gelopen en gedronken en zijn s´avonds met de nachtbus naar Diyarbakir gereden (helaas geen trein).
De rit in de nachtbus was op z´n zachst gezegd klote, je had geen beenruimte en de bus was bomvol. De wegen zijn slecht onderhouden en de afstanden zijn groot, maar voor de zonsopgang stonden we al weer stil (bij een moskee), en konden de mensen die daar behoefte aan hadden hun voeten wassen en de moskee in om te bidden. Konden we eindelijk onze benen strekken. Nadat we s´ochtends een wandeling in de oude stad van Diyarbakir hadden gemaakt, zijn we s´middags gelijk met de volgende bus via een paar bergpassen naar Tatvan bij het Vanmeer gereden. Dit was een mooie rit, met uitzicht op besneeuwde bergtoppen tot ver over de 4000 meter. Nadat we de volgende dag een paar uur in het zon aan het Vanmeer haden gezeten, zijn we aan het einde van de middag met een ferry van de turkse spoorwegen het Vanmeer overgestoken, de volgende dag zijn we gelijk met de bus, naar het op 2000 meter hoogte liggende Erzurum (onze laatste stop in Turkije) gereden.
We hebben de grote afstanden in combinatie met de slechte toestand van de wegen een beetje onderschat, ons plan was om per trein via het Vanmeer naar Kars te rijden, maar de treinen in Turkije rijden onregelmatig en op veel trajecten gaat soms maar 3 keer per week een trein. Waardoor we genoodzaakt waren grote afstanden per bus af te leggen , in totaal zaten we ruim 35 uur in de bus (1700km. tot de Grens met georgie) . Nadat we in Erzurum s´avonds uitgegaan waren om Robert zijn verjaardag te vieren, zijn we de volgende morgen naar het busstation gelopen om de bus naar de Batumi te nehmen, dit was een prachtige busrit over verschillende bergpassen, langs grote meren en langs heel veel theeplantages, wist niet dat dit gebied van Turkije zo mooi was. Bij de grens met Georgie moesten we uit de bus stappen en lopend de grens over gaan, de Turkse buschauffeur zou aan de andere kant op ons wachten, dit was echter niet het geval (rit is toch al betaald!) dus moesten we op eigen gelegenheid verder naar Batumi zien te gaan.